“Al een tijdje voel ik me de boze kabouter Grumpy. Prikkelbaar en humeurig.
Heb je nog geschilderd? Wat maak je? Wat doe je?
Niets!!! Wil ik uitroepen. Helemaal niets!
Ik verkeer even in het niets.
Niet weten, niet willen, niet…
Onzekerheid: het is niet fijn.
Maar okay, vooruit, het mag er zijn”
Deze tekst schreef ik op 30-10-2019. En hierbij ontstond een andere creatieve uiting dan ik tot nu toe van mezelf gewend was. Ik pakte de brei-pennen en borduurnaald. En samen met een stuk hout dat ik in de natuur vond, kreeg bovenstaande tekst een plekje.
Het was een periode van onrust en onvrede. Een periode waarin ik me geregeld somber en uitgeput voelde.
Ik moest leren geduld te hebben met mezelf. En ik leerde zachter te kijken naar mezelf. Zonder moeten, zonder oordeel.
En in januari was het er weer: de creatieve flow. Ik maakte een serie schilderijen, het liefst iedere dag één.
Gelukkig, het was er weer. Maar wel anders. Met plezier geschilderd, los van het resultaat.
Grumpy had mij het een en ander geleerd. Vervelende gevoelens waren er om aangekeken te worden.
Daarna kon ik weer putten uit mijn creatieve bron.
