In mijn vorige blog-artikel sprak ik over periodes van donkerte. Tegelijkertijd was er ook iets anders.
Tijdens de opleiding die ik volgde, kregen wij in het jaar ’19-’20 de opdracht: Zoek een kunstenaar die jou inspireert. Vervolgens was de opdracht om daar 5 werkstukken over te maken.
Ik besloot dicht bij mezelf te blijven en mijn eigen weg hierin te gaan. Ik koos geen kunstenaar buiten mijzelf, ik was zélf de kunstenaar die onder de loep werd genomen. Ik deed de opdracht op de ‘Masja-manier’, op mijn eigen wijze. Zoals het op dat moment paste.
De vorm die ontstond, was de volgende: Ik maakte een tentoonstellingscatalogus met de titel: “Masja Verhoeven, een veelzijdig kunstenaar”. Ik plaatste beelden door mij gemaakt naast beelden van kunstenaars. Ik schreef een biografie over mezelf. En in de bijlages maakte ik een opsomming van de schildercursussen en exposities die ik had gedaan, alle door mij bezochte tentoonstellingen, musea (in binnen- én buitenland), workshops en cursussen, film/theater/lezingen, vrijwilligerswerk, begeleiding bij bewustwording en healings waar ik bij was.
Ja, ik zette mijzelf groot neer. En dit heeft er zeker toe bijgedragen om mezelf beter te voelen in die periode. Ik moest er even aan herinnerd worden wat ik allemaal al had gedaan op mijn weg.
En later zag ik dat er antwoord kwam op de vraag welke kunstenaars mij hadden geinspireerd:)
Ik doe het anders
