Dans als medicijn

Ik heb iets ontdekt! Mijn ochtendritueel uitbreiden met dans maakt mij blij. Vooral op dagen waarop ik “niet-blij” wakker word, helpt mij dit om me beter te voelen. Ik hoef niet meer te weten waar dit “niet-blije” gevoel vandaan komt (dat heb ik lang genoeg gedaan: het willen begrijpen…)

Er is een gezegde: Dance like nobody is watching. Dat is gemakkelijk in je eentje! Het wordt anders als er een ander bij is, laat staan een groep! Ik was hier nooit zo’n held in. Ik heb in verschillende groepen ervaren dat ik me hierin niet vrij voelde. En ook dat is een proces: om die angst/blokkade steeds meer los te laten. Dat het niet mooi hoeft te zijn. Dat het gaat om het plezier.
Toen ik in oktober van dit jaar deelnam aan de week “Love, Power & Spirit” van het Levenscollege, ervaarde ik hierin weer een stukje meer vrijheid. We begonnen iedere ochtend met een half uur dans. Ik startte lekker veilig achter in de ruimte. Al gauw voelde ik me geroepen naar voren te gaan. En het was heerlijk daar te zijn, in mijn dans. Bij mezelf te kunnen blijven. Ondanks de grote groep van 75!

Het schijnt dat in veel shamanistische samenlevingen je de volgende vraag kreeg wanneer je klaagde over bijvoorbeeld depressie: “When did you stop dancing?” Voor mij voelt dansen ’s morgens als een medicijn. Een manier om ‘mijn zon aan te zetten’. Om me lichter te voelen bij de start van mijn dag.

En wat mooi als mensen hun Spotify-lijst delen. Zodat anderen hiervan kunnen genieten (waarom zou je het wiel twee keer uitvinden:)).
Ik maak dankbaar gebruik van de uitgebreide lijst van Bonnie Bessem (en dan met name de ‘waves’ gekoppeld aan een dag).